Opodatkowanie marynarzy 
– fakty i mity (cz. II)

Dochód z pracy najemnej wykonywanej na statku morskim, który nie jest eksploatowany w transporcie międzynarodowym lub na platformie wiertniczej, może podlegać opodatkowaniu w kraju, na terytorium którego praca jest wykonywana.

W krótkim cyklu artykułów dotyczących najważniejszych kwestii, jakie mają wpływ na sytuację podatkową marynarzy, odpowiadaliśmy już na pytanie, czy pracując na statku, który pływa po morzu, można zawsze twierdzić, że pływa się w transporcie międzynarodowym. Dziś kolejne zagadnienie, które może być istotne w rozliczeniach tej grupy zawodowej z fiskusem.

PROBLEM

Co w przypadku, gdy marynarz stwierdzi, że wykonywana przez niego praca nie jest wykonywana na statku lub na statku w transporcie międzynarodowym?

W przypadku niespełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w art. 15 ust. 3 Konwencji Modelowej OECD, opodatkowanie pracy wykonywanej przez marynarza na rzecz zagranicznego armatora podlega opodatkowaniu według zasady właściwych dla pracy „lądowej" na danym terytorium.

W takiej sytuacji, jak stanowi art. 15 ust. 1 Konwencji, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest w drugim umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim państwie.

Od powyższej zasady istnieje jednak dodatkowy wyjątek, określony w art. 15 ust. 2b Konwencji, zgodnie z którym wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w...